2/19/2017 0 Reacties De eerste indrukkenMaandag 13 februari 2017 Yes, vandaag voor de eerste keer naar het schooltje waar we de komende maanden zullen doorbrengen! Alhoewel, een 'schooltje' kan je het niet noemen met meer dan 1 000 leerlingen. 2 Thnou Primary School ligt op wandelafstand van ons appartementje, een heel aangenaam begin van de dag om langs de Sangker (rivier die door Battambang stroomt) er naar toe te wandelen. In de voormiddag werden we met Samphon (een VVOB-medewerker) verwacht bij de directrice, enkele docenten en de studenten die ons zouden vertalen tijdens het lesgeven. De gesprekken in het kantoor werden voornamelijk gevoerd in het Khmer, toen werd ons meteen duidelijk dat het een hele uitdaging zou worden om te communiceren met iedereen hier. Het Engels van de studenten is beperkter dan verwacht, en onze leerkrachten spreken geen enkel woord Engels. De schooluren in Cambodja zijn als volgt... - In de voormiddag les van 7 uur tot 11 uur. - In de namiddag les van 13 uur tot 17 uur. Sommige scholen bieden beide 'shifts' aan, maar andere scholen (waaronder die van ons) hebben maar 1 van de 2 shifts. In 2 Thnou zijn de kinderen om 11 uur dus al vrij, en wij ook. Maar niet getreurd, in de namiddag maken ze hier de lessen voor de dag erop. Even ter verduidelijking: we hebben dus allebei een eigen klas, met in die klas ook nog drie lokale stagiaires (studenten die ook stage lopen). Tijdens onze lessen zal één van hen onze zinnen en de antwoorden van de leerlingen vertalen. Na de laatste les gingen we eerst en vooral een uniform kopen op de markt! Iedereen heeft er namelijk een donkerblauwe rok en een blauw hemd aan, dus wij konden niet achterblijven. Ook zijn we verplicht om een sportuniform te dragen op de dagen dat de leerlingen sport krijgen (voor ons op dinsdag en vrijdag). Gelukkig hielpen onze studenten ons met het kiezen, het werd een rood voetbaltruitje met de vlag van Cambodja! Ook al gingen we morgen nog geen les moeten geven, we gingen toch al eens een kijkje nemen op het PTTC (Provincal Teacher Training Center). Dit is de school waar onze studenten hun opleiding krijgen, te vergelijken met Vives dus. Hier komen ze samen om hun lessen voor te bereiden en materialen te maken. Ze maakten hun lessen zoals anders, en legden ondertussen stap voor stap uit hoe hun lessen hier opgebouwd zijn. We voelden hier wel dat de studenten enorm hun best deden om Engels te spreken. Het feit dat ze zeker willen bijleren stelt ons gerust om onze eerste les, die we op vrijdag zouden geven, vlot te vertalen. Dinsdag 14 februari 2017 Ook al starten de lessen elke dag om 7 uur, we krijgen het toch al goed warm bij onze ochtendwandeling! Nu hadden we de kans om de eerste volledige lessen (gisteren konden we niet veel meer zien door de lange vergadering) te observeren. Hoe hard we ook ons best deden om de les te volgen, uit deze taal kunnen we voorlopig nog niets uitmaken. Het lesonderwerp konden we wel afleiden door de oefeningen aan het bord e.d., maar alle uitleg en antwoorden van de leerlingen gaat verloren. Omdat ze dus met drie studenten in een klas staan, kon er telkens iemand naast ons zitten en wat meer uitleg geven terwijl de andere student bezig was met lesgeven. Een grote hulp! Hun lessenrooster bevat de volgende vakken: Khmer, sports, maths, science and social studies. Tijdens de les Khmer leerden we ondertussen al tellen tot tien! In de namiddag gingen we op stap in onze nieuwe thuisstad Battambang. We verkenden de buurt en deden boodschappen. Achteraf gezien hadden we wel enkele westerse producten in onze kar gegooid (om wat tegengewicht te vinden voor onze dagelijkse portie noedels of rijst), maar we zijn nog steeds aan het aanpassen van het tijdsverschil, het klimaat en het eten. Woensdag 15 februari 2017 Ook vandaag observeerden we weer in onze klas tot 11 uur, vooral de lessen wiskunde zijn interessant voor ons. Zoals eerder vermeld zouden we vrijdag onze eerste les wiskunde geven en dus trokken we deze namiddag voor een tweede keer naar PTTC om samen met de studenten onze les op te stellen (op donderdag is er geen school, wel op zaterdag). Volgens ons gingen de studenten heel inefficiënt aan de slag met het maken van hun lessen. Zo moet elke student alle lessen voor die dag in hun stageschrift uitschrijven, ook al ben jij het niet die de les geeft. In de groep van Laura maakten ze dus één les met drie tegelijk, en pas daarna gingen ze over naar de volgende. In mijn groep maakten ze elk een les, maar ze gaven daarna hun schriften door om alles over te schrijven. Dit leek ons heel omslachtig, maar al snel werd duidelijk dat ze enorm gedisciplineerd zijn. 'Dat zijn de regels van de school en die moet je volgen', klonk het. We kunnen zeker met hen in gesprek gaan! Na het maken van onze les keerden we met de moto terug naar ons appartementje. Bij de studenten achterop hun moto voelen we ons veilig, maar we durven ons nog niet met de fiets in het verkeer wagen hier! Ondertussen blijft Laura er muggenbeten bij krijgen, de teller blijft maar doorgaan en staat momenteel op 15. Donderdag 16 februari 2017 Vandaag geen school, tijd dus om onze kennis wat bij te schaven! In de voormiddag bezochten we 'Wat Damreï Sa'. Volgens mijn literatuur ongetwijfeld één van de mooiste pagodes van het land. Deze pagode heeft de Rode Khmer overleefd en was inderdaad het bezoeken waard! We zijn heel benieuwd om nog meer te ontdekken over de geschiedenis van Cambodja. Het eetkraampje (zo zijn er on-tel-baar veel hier in het hele land) aan de overkant van de straat herkent ons alvast, daar aten we de beste noedels tot nu toe! Misschien eens het systeem van een klantenkaart voorstellen? Met uitzicht op de Sangker smaakt dit allemaal nog zoveel keer beter. Ook de vrouw die ananassen verkoopt op de weg naar de winkel groet ons altijd heel vriendelijk. Zoals iedereen hier in de streek trouwens, de bevolking is echt énorm vriendelijk en open! Vrijdag 17 februari 2017 Het vroeg opstaan is nog wennen, maar na onze dagelijkse ochtendwandeling zijn we al goed uitgewaaid vooraleer we op school toekomen. Spanning alom, want om 8.45 uur geven we onze eerste les maths. Bij mij ging de les zelf vlotter dan verwacht, maar alle drie de studenten vertaalden tegelijk (als de ene iets niet kon uitleggen, nam de andere het over...). Dit zorgde voor een heel onpersoonlijke manier van lesgeven en was ook verwarrend voor de leerlingen want er waren plots 4 leerkrachten waarnaar ze moesten luisteren. De volgende keer zal ik uitdrukkelijk vragen om één student bij me te hebben en zo de les te geven. Laura deed dit al zo en ook bij haar ging het verrassend vlot! Ze kreeg zelfs al een compliment over haar lesvoorbereiding. De studenten én haar klasleerkracht zeiden dat ze (wanneer ze afgestudeerd zijn) deze manier zouden overnemen. We ondervonden wel dat het enorm moeilijk is om les te geven wanneer je de leerlingen niet begrijpt. Zo stond de maaltafel van vier op het bord genoteerd, en moesten de leerlingen dit opzeggen. Meestal duid je dan de oefening aan die ze moeten voorlezen, maar nu ging dit niet omdat je niet weet wat ze aan het zeggen zijn of wanneer ze naar de volgende oefening overgaan. Dit was uiteraard nog maar de eerste les, dus we duimen dat dit nog wat betert. Maandag geef ik alvast les over het feit dat 2 x 3 = 3 x 2 = 6. Het plan is om hem deze namiddag voor te bereiden, zodat we in het weekend op stap kunnen. We werden uitgenodigd op een trouw van VVOB-medewerker Virak en zijn vrouw in Kampong Chhnang. Gisteren regelden we alvast een bus (het belooft een 6-uur-lange-zweetrit te worden) en ook het terugkeren zou geen probleem mogen zijn. We kijken er naar uit! Ohja, we zochten en vonden ook een wasserette. De uitbaatster van Lucky Laundry stelde ons goed gerust en zoals Laura zei: 'Wash our clothes like these are your babies!' We hebben er vertrouwen in... Zaterdag 18 februari 2017 Feest, hoera, naar een trouw vandaag! Een tuk-tuk kwam ons vroeg in de ochtend ophalen om naar het busstation te brengen. Daar stapten we op (heel comfortabel, televisie waarop we de Cambodjaanse comedyshows konden volgen...) en lieten ons voeren tot in Kampong Chhnang waar de trouw plaats vond. De rit verliep echter niet van een leien dakje... Toen de bus weer vertrok na een tankbeurt, vroeg ik de chauffeur hoe lang het nog rijden was tot in Kampong Chhnang. De heer viel compleet uit de lucht, we waren al bijna terug in de hoofdstad! We werden dus uit de bus gedropt en moesten anderhalf uur wachten aan de rand van de weg (op het heetst van de dag)... Gelukkig hebben we hier al enkele contacten die de twee verloren schaapjes konden oppikken. Samphon en co kwamen met een busje van Phnom Penh en zouden ons passeren. Duizendmaal dank! Na het begroeten van de bruidegom Virak, de drie bruidsjongens en de drie bekende bruidsmeisjes (Hannah, Eva en Stephanie lopen ook stage hier, ze zagen eruit als echte Disneyprinsessen!), werden we naar een tafel begeleid. We aten heel wat lekkere dingen zoals loempia's, vlees met rijst en groentjes, vis en zoetigheden. We durfden ons niet wagen aan de delicatesse 'semi-bevrucht ei', we wisten echt niet dat dit hier gegeten werd. Je zag naast de dooier een kuiken zitten! Ook de ogen van de vis lieten we over aan Samphon (de pupillen liet hij wel liggen...). We zaten wat te wachten op het avondfeest, maar het dansen bleef jammer genoeg achterwege. Een ander groot verschil is dat de bruid, bruidegom, bruidsmeisjes en -jongens doorheen de dag héél erg vaak verwisselen van kleren. Ze hebben zeker 7 verschillende outfits aangehad! Het was een hele ervaring, we zijn weer ééntje rijker! Zondag 19 februari 2017 Na een overnachting in het hotel bij de trouw, stapten we weer in een mini-van (een ander busje weliswaar). De rit ging enorm snel en vlot, dit kan bijna niet anders als de chauffeur meer aan spookrijden en voorbijsteken doet dan wat anders! Nu, we zijn goed en wel terug in Battambang geraakt en werden rond 14 uur afgezet in de winkelstraat. Ideaal dus om eerst onze nu-niet-meer-vuile was te gaan oppikken... Spannend! Ze waste onze kleren inderdaad zoals ze een baby zou wassen, we zijn klaar voor een nieuwe week! Op weg naar ons appartement kwamen we ook voorbij de vrouw die ons busticket geregeld had. We haalden onze beste onderhandelkunsten boven en na bloed, zweet en tranen hebben we ons geld van de busrit terug kunnen vorderen. Dit geld werd reeds uitbesteed aan de ijsverkoper bij het tankstation tijdens het wachten ;). Tijdens het schrijven van dit blogbericht ben ik trouwens van 0 muggenbeten in 10 minuten naar 8 muggenbeten gegaan. Ik ben alvast bezig met mijn inhaalmanoeuvre! Doelen rond ICOM's - 1.1 Een tekst schrijven in een andere taal. - 2.2 Culturele flexibiliteit - 2.3 Culturele veerkracht - 2.4 Culturele ontvankelijkheid - 4.3 Zelfvertrouwen hebben - 4.6 Creativiteit tonen - 4.8 Zich handhaven in stressvolle stiuaties - 5.3 Kennis hebben van de beroepsuitoefening in andere landen
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archieven
April 2017
AuteurSofie en Laura zijn twee studenten lager onderwijs aan Vives Brugge. Samen lopen wij drie maanden stage in Battambang. Deze stage wordt mede mogelijk gemaakt door de samenwerking met VVOB. |