4/17/2017 1 Reactie happy khmer new year!Maandag 10 april 2017 Vandaag ging onze tweede week in de hoofdstad van start! We vertrokken om 8 uur naar het kantoor, maar kwamen daar pas een klein uurtje later aan. Het is overduidelijk dat zelfs tuktuk-chauffeurs kunnen verdwalen in deze grote stad. We werkten aan onze taken en hadden een meeting met Leap. Hij vertelde ons meer over hoe en wanneer onze outdoor activiteiten gefilmd zullen worden. Vandaag hebben we echt afgezien van de warmte, het is opvallend veel warmer en drukkender dan enkele weken geleden. We hielden het rustig in de namiddag want we hadden redelijke hoofdpijn. We denken dat dit ook komt door de vele uitlaatgassen; dit is een echte brommerstad... In de avond wilden we ons graag eens laten verwennen… We waren al even aan het rondkijken waar we een traditionele Khmer-massage konden krijgen, en met de tip van Veerle kwamen we bij een heel mooi massagesalon terecht. Toen we onze uniformen aanhadden, waren we klaar voor de vuurdoop. Geen van ons had ooit al een massage in een salon gehad, dus je kan je wel inbeelden hoe spannend we alles vonden. Soms was de massage heel aangenaam, soms was het echt pijnlijk. Onze twee masseuses hebben zowat alles gekraakt wat gekraakt kon worden, maar we hebben alleszins enorm goed gelachen! Dinsdag 11 april 2017 We hadden dezelfde tuktuk-chauffeur als gisteren gevraagd om klaar te staan, zodat we niet telkens aan anderen moeten uitleggen waar we heen moeten. Het ging al heel wat vlotter om bij het kantoor te geraken en we werkten er weer wat verder aan de taken. Na opnieuw een vrij lange en trage rit in het zware verkeer (de uitlaatgassen blijven door het warme weer gewoon hangen), besloten we om vanaf nu de mondkapjes zoveel mogelijk te dragen. Het is een pak warmer aan ons gezicht, maar we hopen dat dit de hoofdpijn wat tegengaat! In de namiddag namen we de tuktuk richting het meest bekende ‘killing field’ van Cambodja, Choeung Ek. Wat is een killing field? Wel, daarvoor moet ik eerst wat over de geschiedenis van Cambodja vertellen. In de jaren ’70 kwam Pol Pot aan de macht in het land. Zijn droom was om een landbouwstaat te creëren en dus ruimde hij iedereen uit de weg die zijn droom zou kunnen tegenwerken. Geschoolde mensen (dokters, leerkrachten…), maar ook ongeschoolde mensen die er verdacht uitzagen (het dragen van een bril bijvoorbeeld) werden eerst naar een gevangenis gebracht en daarna in vrachtwagens vervoerd naar killing fields, om er later om te komen. Uiteraard kon hij dit niet alleen, en dus had hij een volk nodig die hem zou bijstaan. Hij zocht zijn aanhangers op het platteland, omdat deze mensen weinig kennis hadden van de samenleving, en vertelde hen dat het de schuld van de ‘stadsmensen’ was dat ze zo’n hard leven hadden. De aanhangers van Pol Pot worden de Rode Khmer genoemd. Ongeveer ¼ van de Cambodjaanse bevolking is tussen 1975 en 1978 omgekomen door de Rode Khmer. In Choeung Ek werden ongeveer 20 000 mensen omgebracht, dus het was emotioneel niet altijd even gemakkelijk om hier rond te wandelen. De audioguide was in het Nederlands beschikbaar, dus er is in enkele uren heel wat meer duidelijk geworden over dit vreselijke regime. We zagen verzakkingen in de grond waar mensen begraven werden, we zagen botten en stoffen van kledij naast het wandelpad opduiken... Ik had het vooral moeilijk toen we bij een boom stonden naast een massagraf voor baby’s en vrouwen. Als er één familielid vermoord werd, volgde de rest van gezin ook (dit om wraakspelletjes te voorkomen). Onschuldige baby’s werden aan hun enkels vastgehouden en met hun hoofd tegen de boom gegooid, om ze daarna in de put te gooien. We luisterden ook naar muziekstukken die toen door luidsprekers werden weergalmd door de site. Dit deden ze om het geluid van de moorden te verbergen, en waren dus vaak de laatste geluiden die de slachtoffers hoorden. De Angkar (Pol Pot en zijn aanhangers) legde zijn slachtoffers hoge doelen op, waarop de slachtoffers van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat moesten werken op het land. Ze kregen veel te weinig eten en werkten zichzelf kapot. We hoorden enkele getuigenissen, waaronder die van een vrouw die haar kind verloor omdat ze geen tijd en kracht had om het borstvoeding te geven. We zagen heel centraal een gedenkstoepa (zie foto) die heel wat overblijfselen herbergt. Er waren 17 verdiepen met duizenden schedels te zien. Het getal 17 verwijst naar 17 april, de dag dat de Rode Khmer Phnom Penh (de hoofdstad) binnenviel. Op het eind van de tocht was er ook nog een klein museum waar enkele uniformen hingen (zwarte kleren en een rode sjaal), waar we foltermateriaal zagen liggen en die nog wat aanvullende informatie gaf over het voorbije bezoek. Dit alles is nog niet zo lang geleden, dus dat maakte het allemaal wel wat pakkender. Woensdag 12 april 2017 Vandaag werkten we in de voormiddag weer aan onze taken voor VVOB, binnenkort vertrekken we weer naar Battambang om de lessen te filmen, dus het materiaal moet voorhanden zijn! In de namiddag bezochten we S-21 gevangenis, ook Tuol Sleng museum genoemd. Dit was lang geleden een school, tot het in de tijd van de Rode Khmer gebruikt werd als gevangenis. De gevangenen moesten hier verblijven, vooraleer ze naar de killing fields werden overgebracht. Hier mochten de mensen niet sterven, daarvoor hadden ze de killing fields. Hier werden ze gefolterd. We hoorden alle regels die er gelden (je mag niet huilen of roepen tijdens folteringen, je moet mijn vragen meteen beantwoorden, doe niets en wees stil, als je een regel niet volgt krijg je elektrische schokken…). We vonden het hier harder en emotioneler dan gisteren, want er was veel meer materiaal aanwezig zodat je je alles meer kon inbeelden. We zagen tal van foto’s van de gevangenen, schilderijen van gebeurtenissen, foltermateriaal... Toen we door de cellen liepen heerste er een hele kille sfeer; ongelooflijk dat dit allemaal is kunnen gebeuren. We zagen ook een kaart waarop alle gevangenissen aangeduid stonden over heel Cambodja, dat zijn er bijna 200. In S-21 werden tussen de 12 000 en 20 000 mensen gevangen genomen, wat dit één van de grootste van het land maakte. Er zijn slechts 12 mensen die deze gevangenis overleefden; en hun getuigenissen maakten ons echt stil. 's Avonds boekten we een bus en een slaapplaats voor morgenavond, want we gaan voor de rest van de week naar de zee! Dit konden we doen omdat het kantoor van VVOB gesloten is vanaf donderdag tot dinsdag. In Cambodja werd namelijk Khmer nieuwjaar gevierd, één van de belangrijkste feesten van het jaar. Iedereen is dan vrij en zoekt familie op om samen het einde van het droge seizoen te vieren. Donderdag 13 april 2017 We stonden om 8 uur ’s morgens al paraat aan het busstation om de bus te halen van 8.30 uur. Zoals gezegd verlaten heel wat mensen de stad om het feest te vieren bij hun familie in de kleinere dorpjes. Het was enorm druk bij alle busstations, ook dus bij die van ons. De bus die we hadden geboekt was blijkbaar al volzet, waardoor we deze van 8.30 uur niet meer konden halen. De verantwoordelijke was een hele dag bezig met bellen en rondrijden, op zoek naar een bus met nog enkele plaatsjes richting het zuiden, maar alles was volzet… Uiteindelijk konden we maar op de bus stappen rond 15.30 uur. We werden doorheen de dag naar drie verschillende busstations gebracht, in de hoop daar een bus te vinden, maar tevergeefs. We konden ook niets anders plannen, want niemand kon ons zeggen wanneer de bus zou komen. We zijn de dag doorgekomen met een aflevering van De Mol (wij hebben ze nog niet allemaal gezien!), eten en wachten. Er waren ook twee Engelse meisjes aanwezig die hetzelfde probleem als wij hadden (er waren er heel wat mensen met problemen, maar zij moesten ook richting het zuiden). Ondanks de chaos vandaag, maakte de ellenlange busrit het deels goed. De zonsondergang die we hier zagen was geweldig! We waren opgelucht toen we veilig toekwamen in onze bungalow voor de eerste nacht, we waren zo moe van al dat niets doen vandaag… Vrijdag 14 april 2017 Happy Khmer Newyear!!! We hadden onze wekker gezet om de zonsopgang van dichtbij te gaan bekijken, maar toen puntje bij paaltje kwam bleven we toch liggen wegens een te korte nachtrust. We hebben uiteindelijk al heel wat prachtige zonsopgangen en -ondergangen gezien, dus op ééntje zal het zeker niet komen. Na een stevig ontbijt maakten we een ochtendwandeling langs Victory Beach, waar ons hostel lag. Het was al weer enorm warm van ’s morgens vroeg, maar met de voeten in het water was het zeker te doen. Het was echt paradijslijk met de witte stranden, palmbomen en rustige sfeer. Jammer genoeg konden we onze ogen niet van het afval houden dat talrijk aanwezig was. Ook de vuurtjes waar ze alles samen verbranden, troffen we hier ook aan. Na onze wandeling konden we bijna een volledig kaartspel bijeenrapen… Kort na de middag verlieten we ons hostel en trokken we door naar Serendipity Beach. Daar boekten we blijkbaar hetzelfde guesthouse als Niels, Wout en Danielle! Deze drie Vives-studenten lopen ook drie maanden stage in Cambodja, en zitten momenteel in Kampot om les te geven. Ook voor hen was er vakantie nu, dus ook zij trokken erop uit. We besloten eerst te informeren bij enkele duikcentra, want in de boeken staat geschreven dat er mooie duik- en snorkelspots zijn bij de eilanden dicht bij Sihanoukville. Na wat vergelijken konden we een dagtocht voor zaterdag vastleggen. We hoopten dat het weer goed zou blijven, zodat we vele vissen konden zien. Onderweg liepen we ook nog Elise tegen het lijf! Zij studeert ook in Vives en geeft Engelse les in Phnom Penh. Heel toevallig allemaal, want we wisten echt niet van elkaar dat iedereen in Sihanoukville zat! We namen nog een duikje in de zee bij Serendipity Beach, want we hadden afkoeling nodig! Samen met Wout, Danielle en Niels proefden wij (letterlijk) van de Cambodjaanse zee. Het deed deugd om eens uit te waaien; en hier hoeven we ons mondmasker niet te dragen want de lucht is heel aangenaam! Na een westerse avondmaaltijd zijn we samen nog iets gaan drinken op het strand. Hier was echt wel veel keuze én veel volk! Er werd heel wat vuurwerk afgeschoten en er werden tal van wensballonnen in de lucht gelaten. Je zag inderdaad wel dat er iets te vieren viel, maar het bleef vrij rustig allemaal. We zagen op straat wel soms dat kinderen de voorbijgangers nat spetterden en waterspelletjes speelden, dit is ook één van de tradities. Het was heel tof om bij te praten en ervaringen te delen over onze stages! Zaterdag 15 april 2017 Vandaag moesten we vroeg uit de veren, want het minibusje stond al op ons te wachten om 7 uur! Samen met nog 5 andere waterliefhebbers gingen we richting de haven; waar ook de boot naar ons glimlachte. Na een stevige rit van 2 uur, waren we aangekomen bij de eerste duikplaats. De duikers sprongen eerst in het water, daarna bracht de boot ons wat verder waar wij konden snorkelen. Eerst moesten we wat zoeken naar de vissen, maar al snel konden we heel wat verschillende soorten zien! Het was echt geweldig om in de frisse zee te zwemmen tussen hele scholen vissen. Er volgde een lunch op de boot, en daarna ging de boot verder naar een tweede snorkelplaats. Hier waren nog meer vissen aanwezig in nog meer verschillende kleuren. Toen we terug keerden hadden we rond het eiland Koh Koun gevaren, heel rustig! Zondag 16 april 2017 We besloten verder te gaan naar Kampot tot maandag, dus stapten weer op de bus! Toen we na een hobbelige rit aankwamen, was het nog vrij vroeg. We hadden dus een hele dag voor ons om dit dorpje te verkennen. We vroegen een tuk-tukchauffeur om ons een hele dag rond te leiden doorheen Kampot, en de receptionist van het hostel zei dat we ook een bezoekje konden brengen aan Kep (een dorpje iets verderop). Toen we vertrokken en stopten aan een busstation, zagen we per toeval Liselotte terug. We hadden haar leren kennen in Vietnam, en wisten dat ze hier ook ergens rondliep. Daarna bracht de tuk-tuk ons naar de zoutvlaktes van Kampot. Het was hier enorm verlaten, er was echt niemand te bespeuren. Ze laten grote vlaktes vollopen met zeewater, waarna het zout in hopen overblijft als het water verdampt is. Echt lekker is het niet! Daarna reden we naar een grot waar de kinderen die er rondliepen ons vele dieren toonden. Met veel fantasie konden we inderdaad een olifant, een arend of een schildpad herkennen. We keerden terug via enorm smalle en donkere gangen door de grot, ik vond het op bepaalde momenten echt gevaarlijk. Gelukkig dat de twee kereltjes me goed hielpen! Daarna gingen we naar het ‘secret lake’ om te zwemmen, maar hier was het veel te druk door nieuwjaar dus namen we gewoon een kijkje. Het uitzicht was prachtig, zo’n uitgestrekt meer met de bergen op de achtergrond en heel veel ongerepte natuur. Iets verder stopten we om een bezoekje te brengen aan één van de peperplantages. We zaten echt in de aardewegen, met in de verste verte geen huis te bespeuren, toen we een moeder zagen die moest bevallen. We schrokken even, maar er waren enkele voorbijgangers ter plaatse om te helpen en haar met waaiers af te koelen. We kunnen alleen maar hopen dat het goed is afgelopen met de kersverse baby en de mama! Enkele minuten later kregen we een interessante rondleiding over de peper van Kampot. Deze is wereldberoemd, dus dit was een must-see in de stad. Daarna reden we een heel eind terug om bij Kep te geraken; want daar gingen we lunchen. Met uitzicht op zee aten we enkele zeevruchten. Het was al vrij laat toen we gegeten hadden, dus we wilden zeker een goed plaatsje bemachtigen voor zonsondergang. Op het strand van Kep zaten nog heel wat mensen in het water, het was een heel tof strand (als je niet te veel stil staat bij al het drijvend afval, tenminste). ’s Avonds gingen we nog iets drinken in het hostel van Liselotte om wat bij te praten, zij slaapt wat verderop. Hiermee sloten we deze rustige week af, onze batterijen zijn weer opgeladen om er komende week in te vliegen! ICOM’s - 2.3 Culturele veerkracht - 2.5 Culturele kennis - 3.1 Zich internationaal oriënteren - 3.4 Maatschappelijke betrokkenheid tonen - 4.2 Samenwerken en netwerken
1 Reactie
Dag Juf Laura,
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
Archieven
April 2017
AuteurSofie en Laura zijn twee studenten lager onderwijs aan Vives Brugge. Samen lopen wij drie maanden stage in Battambang. Deze stage wordt mede mogelijk gemaakt door de samenwerking met VVOB. |